Zijwegen

Hij zet de grote televisie aan.

Het volume van het object zit ‘m meer aan de achterkant. Nu al zijn vrienden langzamerhand  overstappen op strakke, LCD-schermen, houdt hij het bij deze oude bak. Hij heeft geprobeerd de bobbel strategisch weg te moffelen onder het trapje van zijn hoogslaper, maar toch kan hij er niet om heen. Letterlijk. Het gevaarte beslaat zeker wel 1/8^ste van zijn éénkamerappartement.

Het programma op de televisie intrigeert hem. Turner Epke Zonderland: in 4 HAVO een keer blijven zitten, combineert nu op het hoogste level topsporten met op het hoogste level studeren. En dan nog wel de studie geneeskunde waar je na de master niet meer bent dan een basisarts. Ben je dan ‘iets’? Of mag je dan niet eens een naald in iemand prikken?

Wanneer anderen hun geluk op de arbeidsmarkt uitproberen, gaat Epke nog een aantal jaren door in de boeken. Hoeveel uur zou hij slapen? Hij heeft vast geen partner.
Dan komt ter sprake dat Jerommeke een vriendin heeft. En ook nog vrienden. Zelfs een gezin met ouders, broers en een zus….

Stel: er zitten 168 uren in een week , (geen veronderstelling maar feit), 56 uur slaap, 14 uur eten, verzorging etc., 5 uur per week sociaal zijn, de turner traint 25 uur per week (zei hij); geschatte tijd 60 uur voor co-schappen. Dan houdt hij nog 1,14 uur per dag over voor iets anders. TV of zo; nee vast niet. Iets als boeken lezen.

Hij slaapt 70 uur per week; naast eten en verzorging blijft er na berekening 79 uur over… aangezien de afgelopen maanden nauwelijks gestudeerd is, kan hij deze er niet van aftrekken.

Tijd. Hij heeft er genoeg van maar nooit voldoende. De 79 uren blijven in zijn hoofd zweven. Maken een buiteling en komen keihard met alarmsignalen op hem af. Was hij wel al die tijd bij bewustzijn? Hij weet niet eens wat hij in die verloren tijd heeft gedaan. 5 maanden x 79 uur = 395 uur. 49,3 Dagen verdwenen. Nergens te vinden.

De loodzware tas met boeken en i-pad staat gesloten aan zijn voeten. Met zijn wijsvinger haakt hij in het metalen haakje van de rits en trekt hem met een ruk open. Hij  gaat weer overeind zitten. Welke vakken heeft hij ook al weer morgen? Met een tik van zijn rechtervoet duwt hij de zwarte pvc-tas omver. De boeken schuiven als een waaier pokerkaarten op de grond.

Hij staat op, pakt zijn jas en loopt de deur uit.

Valérie Verswijveren

Oktober 2013